Column Janine Eerland – Jeugdwerkadviseur bij YMCA Noord-Oost.
Als jeugdwerkadviseur ondersteunt Janine vrijwilligers die lokaal het jeugdwerk uitvoeren. Hiervoor geeft en ontwikkelt zij trainingen en coördineert zij meerdere activiteiten voor jongeren zoals Y-adventure en Jongeren Aan Zet. De ontwikkelingen in de maatschappij houden haar bezig en in haar rol als jeugdwerkadviseur wil zij clubleiding uitnodigen om mee te denken en te discussiëren.
“Ik doe het liever zelf, dan gaat het sneller”
Deze opmerking maakte een stagiaire afgelopen week. Op zo’n moment kan ik heel goed uitleggen waarom het toch belangrijk is om samen te werken en taken te verdelen, ook al gaat het niet op de manier zoals jij het in je hoofd hebt. Best typisch dat ík degene ben die dit aan het uitleggen is, want het fenomeen ‘ik doe het zelf wel even’ overkomt mij zelf regelmatig.
Toch ben ik er groot voorstander van om juist samen met anderen iets te organiseren. Mijn grote geluk is dat ik bij de YMCA werk, want dit past helemaal in de visie van de organisatie. Kijk maar eens naar ons Recept voor sterk jeugdwerk – YMCA Jeugdwerk
In deze situatie zijn ‘samenwerken aan één doel’ en ‘je mag je talenten ontdekken en gebruiken’ de ingrediënten die je gebruikt. En dat is ook precies wat het werken met vrijwilligers en jongeren zo leuk maakt. Je ziet dat iemand iets oppakt wat hij/zij misschien wel spannend vindt of nog nooit gedaan heeft. Als het dan goed gaat ontstaan er gevoelens van zelfvertrouwen en trots!
Dat kinderen en jongeren zich ontwikkelen dat hoort erbij, maar voor volwassenen geldt dit net zo hard. Naast mijn baan bij de YMCA ben ik actief als vrijwilliger voor de jeugdsoos in het dorp waar ik woon. Dit vrijwilligerswerk sluit naadloos aan op mijn werk bij de YMCA. Toch is de rol van vrijwilliger en de tijd die ik daarvoor heb, naast mijn baan, gezin en huishouden, heel anders dan wanneer ik aan het werk ben. Juist de andere setting en rol die ik dan heb maakt het zo leuk, leerzaam en daarom vooral interessant! Want ervaren dat dingen anders gaan dan hoe ik het bedacht had, en dat anderen hun eigen manieren en tijdsbestek hebben maakt het soms lastig. Samenwerken als vrijwilligers is toch anders dan op de werkvloer. En wat ben ik dan ook trots op ons groepje “ouders die iets willen voor de kinderen” als er weer een soosavond gerealiseerd is waar kinderen en jongeren een plek hebben waar ze gewoon met elkaar kunnen chillen! Trots als mede vrijwilliger, maar door de ogen van de jeugdwerkconsulent ook zo trots om te zien dat er mensen zijn die iets willen doen voor anderen, ook al is dit soms super lastig. Dat wij (ook als volwassenen) uit onze comfortzone durven te stappen en te durven leren en ontwikkelen. Om te zien dat mensen iets leren over zichzelf, of dat nou valkuilen of talenten zijn, dat geeft mij energie! Hier met elkaar bewust van zijn en er over praten in een groep kan lastig zijn, maar zó belangrijk. Ik ben benieuwd waar jij weleens tegenaan loopt in de samenwerking met vrijwilligers en of je dit bespreekbaar maakt of niet. Ik lees je reactie graag!
Hai! Mooie column en erg herkenbaar. Het is heel gemakkelijk om er lekker zelf mee te gaan worstelen, terwijl het veel beter is om er samen mee te gaan pannenkoeken. Want die ander kan je inzichten geven, waar je zelf niet op was gekomen en het gaat echt niet altijd sneller als je het in je eentje doet. Ik merkte bij mijn stage bij Raster dat de vrijwilligers er al veel langer waren dan ik en ik dus het gevoel heb dat zij het beter wisten en dat overleg moeilijk ging. Dus ging ik ook soms mijn eigen pad lopen en dat zorgde voor frictie. Want ja ik was hun leider, maar een goede leider werkt samen en deelt taken uit. Terwijl ik ook iemand ben die graag in contact staat met anderen, ik identificeer mij net als einzelganger. Op een gegeven moment moest er wel over gesproken worden en was mijn leerdoel om de anderen te betrekken bij mijn plannen en ideeën. Dat ging redelijk, maar al snel voelde ik me weer minder dan de ander. Niet voor niks een leerdoel!
Ah Nanneke, heerlijk die leerdoelen. Bewust zijn is de eerste stap!
En ook goed om bespreekbaar te maken, als iedereen het weet worden er ook geen valse verwachtingen gewekt.